Kazbegi - Middenin de Caucassus
Door: Webmaster
22 September 2006 | Georgië, Tbilisi
(sorry, de verhalen worden steeds langer)
Nog nooit hebben we zulke mooie bergen gezien als in de Caucasus. Dinsdag zijn we met de bus naar Kazbegi gegaan, slechts enkele kilometers van de Russische grens. Wederom hadden we geen flauw idee waar we zouden belanden.
Wat we wisten: de Zuis-Ossetiers zouden zich het liefst verenigen met Noord-Ossetie. Ze schijnen zich over het algemeen meer Rus dan Georgier te voelen, maar hebben zich nu enigszins neergelegd bij hun status als deelstaat van Georgie.
In Kazbegi groeten de mensen ons wel in het Georgisch, zoals overal wijzen ze ons hier vriendelijk de weg naar Vano, bij wie we willen ovrnachten. We lopen over de paadjes, tussen de varkens, koeien en kippen die er rondscharrelen. Overal zitten mensen op bankjes voor hun huizen. Ze zijn dik gekleed in donkere kleding. Echt koud is het niet, maar ze zijn hier kennelijk niet anders gewend.
Achter een blauw hek vinden we het huis van Vano. Hij zit net te lunchen met een Canadese en een Belg. Eindelijk andere reizigers! Leuk!
Vano heeft een enorme woonkamer die uitkijkt op de besneeuwde bergtoppen. In de ruimte staat weinig, wel hangt er een portret van Stalin, naast een afbeelding van Jezus, even verderop hangt een poster van Michael Saakashvili, de president.
We drinken thee en luisteren naar Vanos verhalen over het communisme en over een Fransman die per ongeluk in Rusland belandde en voor een Tsjetjeense rebel werd aangezien. Na een tijdje begint het te kriebelen, na zoveel stad willen we nu naar buiten, de berg op. We onderbreken Vanos woordenstroom en wandelen naar de veertiende eeuwse kerk. Die torent op een heuvel 400 meter boevn het dorp uit. Het landschap is werkelijk super, we zijn er stil van.
Als we terugkomen en best een warme hap lusten, wacht ons een nieuwe verassing: er is geen electriciteit en alle drie de restaurants zijn dicht! Gelukkig zijn er nog wel een paar winkels open, we vinden er brood en worst. Gelukkig ontmoeten we net op tijd een paar Denen die nog een soort bouwkeetje weten waar ze khinkali maken. Het zijn gekookte deegballetjes gevuld met kaas of vlees. Eigenlijk hebben we het wel gehad met al dat calorierijke voer, maarja...
Dus eten we een kwartiertje later kaasdeegballetjes (het vlees was op) bij kaarslicht in een container, wat een genot.
Als we teruggaan is Vano in geen velden of wegen te bekennen, kaarsen kunnen we niet vinden en dus liggen we om half tien in bed!
Bij zonsopkomst opstaan, is dan niet meer zo moeilijk. Om zeven uur lopen we naar de gletsjer bij Mount Kazbek, een stevige klim van zo'n 5 uur (en dat viel nog mee want de wandelgids sprak van 7-8 uur). Het was een klein beetje afzien, maar vooral geweldig genieten. En dat brood met die worstjes smaakte nu verukkuluk.
Bij terugkomst een lekkere 'bucketshower', want stromend water is er ook niet. Dan lopen we vlug naar een restaurant. Het is nog licht, dus misschien wil er iemand koken. De Denen sluiten zich bij ons aan en een temperamentvolle Georgische dame die schijnt te denken dat we haar monologen verstaan, brouwt kebabi en kachapuri (kaasbrood). Ze heeft zelfs Pivo in huis. Als het al een tijdje donker is wappert ze met haar armen naar de niet werkende verlichting, maakt ze duidelijk dat ze wil slapen en roept ze nog iets over Israeli. We verlaten de toko maar. Geen punt, Vano heeft nog voor uren thee.
Nu zijn we weer in Tblisi. Gisteren hebben we uitgepuft op terrasjes. Vandaag weer flink gewandeld bij Davit Gareja (abdij uitgehouwen in rotsen), wat opnieuw werkelijk geweldig was. Morgen vertrekken we naar Armenie.
Nog nooit hebben we zulke mooie bergen gezien als in de Caucasus. Dinsdag zijn we met de bus naar Kazbegi gegaan, slechts enkele kilometers van de Russische grens. Wederom hadden we geen flauw idee waar we zouden belanden.
Wat we wisten: de Zuis-Ossetiers zouden zich het liefst verenigen met Noord-Ossetie. Ze schijnen zich over het algemeen meer Rus dan Georgier te voelen, maar hebben zich nu enigszins neergelegd bij hun status als deelstaat van Georgie.
In Kazbegi groeten de mensen ons wel in het Georgisch, zoals overal wijzen ze ons hier vriendelijk de weg naar Vano, bij wie we willen ovrnachten. We lopen over de paadjes, tussen de varkens, koeien en kippen die er rondscharrelen. Overal zitten mensen op bankjes voor hun huizen. Ze zijn dik gekleed in donkere kleding. Echt koud is het niet, maar ze zijn hier kennelijk niet anders gewend.
Achter een blauw hek vinden we het huis van Vano. Hij zit net te lunchen met een Canadese en een Belg. Eindelijk andere reizigers! Leuk!
Vano heeft een enorme woonkamer die uitkijkt op de besneeuwde bergtoppen. In de ruimte staat weinig, wel hangt er een portret van Stalin, naast een afbeelding van Jezus, even verderop hangt een poster van Michael Saakashvili, de president.
We drinken thee en luisteren naar Vanos verhalen over het communisme en over een Fransman die per ongeluk in Rusland belandde en voor een Tsjetjeense rebel werd aangezien. Na een tijdje begint het te kriebelen, na zoveel stad willen we nu naar buiten, de berg op. We onderbreken Vanos woordenstroom en wandelen naar de veertiende eeuwse kerk. Die torent op een heuvel 400 meter boevn het dorp uit. Het landschap is werkelijk super, we zijn er stil van.
Als we terugkomen en best een warme hap lusten, wacht ons een nieuwe verassing: er is geen electriciteit en alle drie de restaurants zijn dicht! Gelukkig zijn er nog wel een paar winkels open, we vinden er brood en worst. Gelukkig ontmoeten we net op tijd een paar Denen die nog een soort bouwkeetje weten waar ze khinkali maken. Het zijn gekookte deegballetjes gevuld met kaas of vlees. Eigenlijk hebben we het wel gehad met al dat calorierijke voer, maarja...
Dus eten we een kwartiertje later kaasdeegballetjes (het vlees was op) bij kaarslicht in een container, wat een genot.
Als we teruggaan is Vano in geen velden of wegen te bekennen, kaarsen kunnen we niet vinden en dus liggen we om half tien in bed!
Bij zonsopkomst opstaan, is dan niet meer zo moeilijk. Om zeven uur lopen we naar de gletsjer bij Mount Kazbek, een stevige klim van zo'n 5 uur (en dat viel nog mee want de wandelgids sprak van 7-8 uur). Het was een klein beetje afzien, maar vooral geweldig genieten. En dat brood met die worstjes smaakte nu verukkuluk.
Bij terugkomst een lekkere 'bucketshower', want stromend water is er ook niet. Dan lopen we vlug naar een restaurant. Het is nog licht, dus misschien wil er iemand koken. De Denen sluiten zich bij ons aan en een temperamentvolle Georgische dame die schijnt te denken dat we haar monologen verstaan, brouwt kebabi en kachapuri (kaasbrood). Ze heeft zelfs Pivo in huis. Als het al een tijdje donker is wappert ze met haar armen naar de niet werkende verlichting, maakt ze duidelijk dat ze wil slapen en roept ze nog iets over Israeli. We verlaten de toko maar. Geen punt, Vano heeft nog voor uren thee.
Nu zijn we weer in Tblisi. Gisteren hebben we uitgepuft op terrasjes. Vandaag weer flink gewandeld bij Davit Gareja (abdij uitgehouwen in rotsen), wat opnieuw werkelijk geweldig was. Morgen vertrekken we naar Armenie.
-
22 September 2006 - 19:44
Trudy En Frieda:
bericht uit Maarssenbroek. Deze computer gooit ons er mogelijk snel uit . Meer berichten volgen Verhaal gelezen en foto's bekeken. Het is weer helder ,leuk en kleurrijk. Misschien lees je dit bericht terwijl trudy en ik peukkie gaan doen. Dan zou een reactie erg leuk zijn. Liefs, etc.. van ons -
22 September 2006 - 21:52
Frieda:
Zo, ik ben weer thuis. Het was erg gezellig bij Trudy. We zijn naar Maarssen-dorp geweest, hebben terrasje gepikt, het was ongeveer 25 graden en dus heerlijk weer. Lekker bij Trudy spaghetti gegeten. Trudy en ik kregen zin om jullie achterna te reizen maar dan wel via Rusland niet over Turkije. We wensen jullie een hele fijne en goede reis en hopen snel meer verhalen te lezen. Heel veel liefs, mama. -
23 September 2006 - 09:27
Trudy:
Hallo luitjes, even een kort berichtje. Wat een prachtige reis maken jullie en de foto's zijn mooi. Ik ga jullie volgen op de site. Gisteren met je moeder een gezellige dag gehad. Pas goed op jezelf , maar geniet vooral van alles wat je meemaaakt. Groeten Hans en Trudy. -
23 September 2006 - 10:10
Marloes Boot:
Hoi Frytskje,
Ik weet niet of je mij nog kent (dochter van Trudy) maar wilde even zeggen dat jullie verhalen heel leuk zijn om te lezen, een geweldige ervaring lijkt mij dit. En wat een prachtig land zeg!Nou heel veel plezier nog en ik zal jullie verhalen blijven lezen via deze site.
Groetjes Marloes -
23 September 2006 - 13:15
Krishna En Gaitrie:
We zijn nu op bezoek bij je moeder en hebben je reisverslagen en foto's bekeken en vinden het heel leuk. Geniet er maar van en nog een goede vakantie verder. -
24 September 2006 - 07:02
Jose:
Hoi Frytskje en Johan,
Leuk om jullie reisverhalen te lezen. Het lijkt me prachtig, maar ook wel een beetje afzien, maar daar word je groot van (zijn jullie al) We verbazen ons erover dat julie nog wel internetcafes kunnen vinden. Blijkbaar zijn die er overal.
Ger probeert me enthousiast te krijgen voor en reis richting oosten (Rusland), maar dan met de auto.
Aan jullie reisverhalen zal het niet liggen.
Heel veel groetjes
De Kerkhoffjes -
24 September 2006 - 17:49
Ankboxman@hetnet.nl:
Kun je er ook een lekker biertje drinken?
Groeten Pieter en Ank -
25 September 2006 - 08:48
Frieda:
Hallo Johan en Frytskje.
Hoe gaat het nu met jullie en waar zijn jullie nu? Alles goed met jullie? Hoe is het met de telefoon? Doet die het? Hier weinig nieuws. Gisteren met George naar Ans geweest in Deventer. George heeft het mooi geregeld voor Ans. Met George naar haar huisje geweest. Er staat een zwart leren bank, 2 zits, die aardig versleten is maar waar je wel een plaid over kan gooien. De vraag is of die voor jou bewaard moet blijven. Graag reactie want George gaat deze week het huis leeghalen en evt. de bank dan ook voor jou opslaan. Als jij geen belangstelling hebt dan wordt hij weggegooid. Het is tamelijk zwaar, om dat ding nodeloos te verplaatsen daar heeft George natuurlijk geen zin in. Overigens heel veel groetjes van diverse fam. leden. Familie dag was een groot succes en erg gezellig. Heel veel iefs, etc. van mama. -
26 September 2006 - 07:31
AJ:
Boeiend om jullie verhalen te lezen en bijbehorende foto's te zien: indrukwekkend! Veel reisplezier nog! -
30 September 2006 - 17:55
Marijn:
wow dit klint in 1 woord FANTASTISCH!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
