Vergane glorie
Door: Webmaster
18 September 2006 | Georgië, Tbilisi
Georgiers houden van gokken en Mercedessen. In schoonmaken zijn ze niet zo goed, in de weg wijzen des te beter. Oversteken in Georgie is levensgevaarlijk dus sprinten we steeds als gekken de weg over. Op iedere straathoek staat een agent en sirenes loeien de hele dag. Gebeurt hier zoveel, of zetten ze bij het minste of geringste de alarmbellen aan?
De eerste stad na de Turkse grens is Batumi, ooit een groteske havenstad waar toeristen in de zomer genoten van zon, zee en strand. half september is er echter weinig te beleven en het is de vraag of dat de rest van het jaar wel zo is.
We besluiten de trein naar Tblisi te nemen. Op het station worden we geholpen door een dramastudente en dat is maar goed ook, want hier spreekt verder niemand Engels en is alle informatie alleen beschikbaar in het Georgische schrift.
Zeven uur later rijden we de hoofdstad binnen. Het landschap is prachtig, de steden die we onderweg zagen waren grauw en vervallen. Met onze reisgenoten Irakli en Lado konden we nauwelijks praten, maar Johan Cruijff en RKC Waalwijk wisten ze wel te noemen.
Bij Nasi vinden we een slaapplaats. De oude dame heeft een 'homestay' en verhuurt zo'n beetje haar hele bezit. Overal in huis staan bedden, zelf slaapt ze op een slaapbank.
We kunnen ons goed voorstellen dat Tblisi in het verleden een prachtige stad was, het Parijs van de Sovjet-Unie. De architectuur verraadt dat 'gouden' verleden nog, maar nu bladdert overal de verf vanaf. Mensen hangen rond op straat, want de werkloosheid is enorm. Volgens Nasi zijn er ook al veel mensen vertrokken. De economie lijkt na burgeroorlogen en tijden van grootschalige corruptie niet op gang te willen komen.
Toch lijken de Georgiers de moed er in te houden. Er hangen veel vlaggen en grote spandoeken herinneren aan de Rozenrevolutie van 2003. Hoewel dit allemaal niet zo positief klinkt, is Tblisi toch een levendige stad. Ik kan me niet voorstellen dat er geen betere toekomst is weggelegd voor een stad die de allure nog niet verloren heeft.
De eerste stad na de Turkse grens is Batumi, ooit een groteske havenstad waar toeristen in de zomer genoten van zon, zee en strand. half september is er echter weinig te beleven en het is de vraag of dat de rest van het jaar wel zo is.
We besluiten de trein naar Tblisi te nemen. Op het station worden we geholpen door een dramastudente en dat is maar goed ook, want hier spreekt verder niemand Engels en is alle informatie alleen beschikbaar in het Georgische schrift.
Zeven uur later rijden we de hoofdstad binnen. Het landschap is prachtig, de steden die we onderweg zagen waren grauw en vervallen. Met onze reisgenoten Irakli en Lado konden we nauwelijks praten, maar Johan Cruijff en RKC Waalwijk wisten ze wel te noemen.
Bij Nasi vinden we een slaapplaats. De oude dame heeft een 'homestay' en verhuurt zo'n beetje haar hele bezit. Overal in huis staan bedden, zelf slaapt ze op een slaapbank.
We kunnen ons goed voorstellen dat Tblisi in het verleden een prachtige stad was, het Parijs van de Sovjet-Unie. De architectuur verraadt dat 'gouden' verleden nog, maar nu bladdert overal de verf vanaf. Mensen hangen rond op straat, want de werkloosheid is enorm. Volgens Nasi zijn er ook al veel mensen vertrokken. De economie lijkt na burgeroorlogen en tijden van grootschalige corruptie niet op gang te willen komen.
Toch lijken de Georgiers de moed er in te houden. Er hangen veel vlaggen en grote spandoeken herinneren aan de Rozenrevolutie van 2003. Hoewel dit allemaal niet zo positief klinkt, is Tblisi toch een levendige stad. Ik kan me niet voorstellen dat er geen betere toekomst is weggelegd voor een stad die de allure nog niet verloren heeft.
-
18 September 2006 - 17:34
Imma:
Wat een mooi stukje, echte ontdekkingsreizigers zijn jullie. xx -
18 September 2006 - 20:44
Frieda:
Prachtig en helder verslag. Leuk die foto van jullie samen. Ook de andere foto's geven een aardig beeld bij het verhaal. Heel veel plezier en hopelijk is er gauw weer wat te lezen en zien van jullie reiservaringen. Heel veel liefs, mama. -
19 September 2006 - 06:19
Katja:
Hallo lieve Fryts en Johan. Het is mij nu wel duidelijk wat jullie gaan doen in de toekomst: reisverhalen schrijven. Als ik het stukje lees, zie ik het zó voor me! Ben nu al heel benieuwd naar de rest van jullie foto's! x -
19 September 2006 - 09:15
Ynske:
Oh, ik wist helemaal niet dat jullie zo'n stoere reis gingen maken. Leuk om ook te kunnen ZIEN waar je over schrijft. Ik volg jullie op de voet... Figuurlijk dan!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
