Donkey & Monkey

Esfahan is de stad van de architectonische wonderen. Vooral het Imam plein is prachtig. Maar Esfahan is vooral een ontzettend relaxte stad, waar we uren hebben rondgeslenterd en gekletst met jan en alleman.

Het kostte ons maarliefst twee en een halve dag om vier gebouwen te zien, iedere keer raakten we aan de praat met de verkopers en andere mensen die er dag in dag uit rond lijken te hangen. Ze verveelden zich duidelijk te pletter, er zijn momenteel dan ook niet veel toeristen in het land.

Dus dronken wij thee in tapijtwinkels, praatten we met een Afghaanse vluchteling en met een autistische postzegelverzamelaar. Dat we in het theehuis zouden belanden was onvermijdelijk. Met Mohammed rookten we onze eerste waterpijp en fluisterden we over de politiek.

De tweede waterpijp rookten we de volgende avond met twee tapijtenverkopers. Weer kwamen religie en politiek ter sprake. Over het huwelijk, sex en de man-vrouwverhoudingen dachten de jonge handelaren beslist niet anders dan wij. Dat vermoeden hadden we wel, maar dat zulke ideeen ons zo expliciet voorgeschoteld zouden worden, was best bijzonder.

We hebben ontzettend gelachen met die twee clowns. De imitaties van hun klanten, de dansjes op straat, waarbij ze wel zorgden dat de politie ze niet zag en hun olijke cynisme, we zullen het niet snel vergeten.
"These are our leaders," riep een van de twee toen we onder de portretten van Khomeini en Khamenei doorliepen, "we call them Donkey and Monkey". Het was maar goed dat er even geen uniformen in de buurt waren.

Ook in Kashan konden we de thee en waterpijpen niet weigeren. Ditmaal bevonden we ons in een museum toen de nachtwaker ons vroeg na sluitingstijd te blijven. Hoe hongerig hij ook geweest moest zijn na een dag vasten, hij stond er op zijn maaltijd met ons te delen. Op de binnenplaats van het prachtige oude huis deed hij de lichten aan en rolde een tapijtje uit. Wat een gastvrijheid!

Mehdi was geen jongen van de grote stad. Of Nederlandse vrouwen dan geen sluiers dragen? En is het echt zo dat sommige mensen in Europa denken dat God niet bestaat? We luisterden naar wat illegale popmuziek, even later liet Mehdi ons op zijn mobiel een filmpje van een aanranding zien. Hij lachtte er hartelijk om, onze afkeuring verwonderde hem een beetje.

We werden weer met de neus op de feiten gedrukt. Eigenlijk wisten we het wel en de jongens in Esfahan hadden het ons allemaal nog eens haarfijn uitgelegd. Iran is een andere wereld. Religie wordt er hier vreselijk ingepompt en met behulp van de religie wordt allerlei onrecht gerechtvaardigd. De regering houdt de mensen dom en wie beter weet wordt de mond gesnoerd.